Rozpoczęta w 1967 roku budowa Ogrodu Japońskiego z różnych przyczyn, nigdy nie została dokończona. Z ponad setki drzew, które wg projektu profesora Edwarda Bartmana z SGGW w Warszawie miały rosnąć w tym miejscu, posadzono tylko kilka. Modernizację wykonała firma Garden Designers z Lubina, która specjalizuje się w remontach parków i ogrodów.
Nowy Ogród Japoński ma zbiornik wodny z wodospadem, nad
którym jest częściowo przeszklony taras
widokowy, dzięki któremu można oglądać ogród z góry. Całość systemu wodnego w
obiegu zamkniętym, zaprojektowano z wykorzystaniem istniejącego ukształtowania
terenu, z centralnie zlokalizowanym wzniesieniem. Przewidziano tu kaskadę
wodną, nad którą góruje taras widokowy z nowoczesną altaną. Wodospad powstał z
ostro ciosanych bloków szarozielonego piaskowca z lokalnych kamieniołomów. W
części wschodniej i południowo-wschodniej zaprojektowano wiśniowy sad, z
wykorzystaniem różnych gatunków oraz odmian wiśni. Narodowy symbol Japonii,
czyli wiśnię (sakura), wyeksponowano na tle jodły kalifornijskiej, odmian
derenia jadalnego oraz kosodrzewiny górskiej. Kompozycję uzupełniła m.in.
magnolia.
W ogrodzie przewidziano także ogród żwirowy Zen, który znajduje się w pobliżu tarasu widokowego. Zaprojektowane pole żwirowe z odpowiednim rozmieszczeniem układu kamieni, ramowane drewnianym podestem, będzie miejscem do spokojnej kontemplacji. Dla chcących odpocząć są ławki, które zostały wkomponowane w teren. Inne zastosowane rośliny to: różne odmiany hortensji oraz kolekcje kalin, uzupełnione lilakami i krzewuszkami, jodły koreańskie, głogi pośrednie, magnolia gwiaździsta oraz bambusy. Natomiast wzdłuż strumienia nasadzono liczne rabaty bylinowe z kolekcją irysów i poduchami mchów, a w strefie przybrzeżnej zbiornika wodnego - grupy liliowców z grzybieniem białym. W rejonie strumienia zaprojektowano także nasadzenia odmian klona palmowego, magnolii gwiaździstej oraz wybrane odmiany sosny gęstokwiatowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Wpisz komentarz ...